Dhananjay Parmar
Suni sunai
bat nahi ye apney uper beeti hai!
Phool nikaltey hein
sholo’n sey chahat aag lga deti hai.. |
Hi friend’s
This is just poem and shayari,
દૂર હોય અને તું મને યાદ કરે શક્ય છે,
તું પાસે છે ને છતાં પણ તને સ્મરું છું , કોણ માનશે.
ભૂલી જવાનું કે’તા તમે ,વાત સ્વીકારી લીધી,
તને કરતો યાદ એ હવે યાદ કરું છું, કોણ માનશે.
જાહેરાત કરી’તી મેં મારા પ્રેમ ની જાહેરમાં,
એ એકાંત માં આવી ને કાબુલી ગયા તા, કોણ માનશે.
જિંદગીની દરેક પળમાં એમને યાદ કાર્ય છે,
એ આંસુ બની રોજ વહે છે, કોણ માનશે.
નથી ઝગતી કદી એવી ચલમ પક્ડીને બેઠા છો,
એને દીવાસળી આખો વખત પક્ડીને બેઠા છો.
સરસ ગીતો, અછાંદસ જેવા માણસ ઝંખે છે તમને;
તમે તમને જ ગમતી એક ગઝલ પક્ડીને બેઠા છો.
હથેળીમાં પવન સાથે રમો છો એમ છો લાગે;
હકીકતમાં વિવશ થઈને સ્મરણ પક્ડીને બેઠા છો.
યશસ્વી હો કે યાચક હો તમારી પીડ ઈચ્છા છે;
તમે હર રૂપમાં એક જ રટણ પક્ડીને બેઠા છો.
જનમને તો તમે જૈવિક અકસ્માત જ કહો છો ને;
તમાર નામની સાથે અટક પક્ડીને બેઠા છો.
તમે જે બસમાં બેઠા છો એ વાતાનુકૂલિત છે પણ;
નથી એ જાણ કે ખોટી સડક પક્ડીને બેઠા છો.
ઊછળતું કૂદતું ગમતું હતું એ એટલે અશરફ!
પલાંઠી આંગણે વાળી હરણ પક્ડીને બેઠા છો.
Dhananjay Parmar |
No comments:
Post a Comment